Babylona eanuid gáttiin

mii čohkkáimet ja čieruimet,

go muittašeimmet Siona.

Gátti sieđggaide

mii heaŋggasteimmet lyraideamet.

Dat geat dolle min fáŋgan,

gohččo min lávlut,

dat geat ledje dolvon min dohko,

gáibidedje mis illulávlagiid:

“Lávlot midjiide Siona lávlagiid!”

Mo mii sáhtášeimmet

lávlut Hearrá lávlagiid

vieris eatnamis?

Jerusalem, jos mun vajáldahtán du,

de jávkos mu olgeš gieđa vuoibmi!

Darvánehkos mu njuovčča guopmái,

jos mun in muitte du,

jos in ane stuorimus illunan

du, Jerusalem!

Hearrá, muitte Jerusalema

lihkuhisvuođa beaivvi,

muitte mo edomlaččat čurvo:

“Gaikkodehket, gaikkodehket dan

eatnama ráje!”

Ja don, Babylon,

hevvui dubmejuvvon nisson!

Lihkolaš dat gii mávssaha dutnje

dan maid dahket midjiide!

Lihkolaš dat gii váldá

du uhca mánážiid

ja cuvke daid bávtti njeaiga!