Sálbma 132

132¹Bassivádjoluslávlla.

Hearrá, muitte Davida,

muitte maid son šattai gillát,

²

attii Jakoba Veagalažžii lohpádusa:

³“Mun in mana vissosan

inge veallán iežan seŋgii,

⁴mun in suova čalmmiidasan nahkáriid

inge divtte luomaidan vuoiŋŋastit,

⁵ovdal go lean gávdnan Hearrái saji,

ássanbáikki Jakoba Veagalažžii.”

⁶

mii gávnnaimet dan Jaara eatnamis.

⁷

gopmirdehkot su julggiid vulloša ovdii.

⁸

don ja du fámu árka!

⁹Vare du báhpat gárvodivčče

vuoigatlašvuođa,

vare du oskkáldasat beasašedje ávvudit!

¹⁰Davida, bálvaleaddját, dihte:

Ale duvdde eret su gean leat vuoidan!

¹¹

luohtehahtti sáni maid ii máhcat:

“Du iežat bártni mun bijan du truvdnui.

¹²Jos du bártnit dollet mu lihtu

ja lága maid mun oahpahan sidjiide,

de sin bártnitge čohkkájit álo du truvnnus.”

¹³Dasgo Hearrá lea válljen Siona,

dan son dáhttu alccesis orrunsadjin.

¹⁴“Dat lea mu vuoiŋŋastanbáiki

agálaš áigái,

dasa mun ásan, dan mun dáhtun.

¹⁵Mun buressivdnidan Siona

valljugas borramušain,

mun gallehan láibbiin dan váivvášiid.

¹⁶Dan báhpaide mun gárvvuhan bestojumi,

dan oskkáldasat čurvot ávvudemiin.

¹⁷

Davida náli ráđđet,

mun lean cahkkehan lámppá

sutnje gean lean vuoidan.

¹⁸Su vašálaččaide

mun gárvvuhan heahpada,

muhto su oaivvis báitá kruvdnu.”